Vijfentwintig jaar geleden startte ik Allround communicatie trainingen. De naam dekte de lading: mensen helpen beter te communiceren, in groepen, op het werk, en in het leven. Toen had ik nog geen idee hoe “Allround” ik zelf zou worden in die jaren die volgden.
Van groepen naar persoonlijke groei
In het begin richtte ik me vooral op teamtrainingen: assertiviteit, feedback geven, de klassieke oefeningen. Maar al snel merkte ik dat het voor mensen niet genoeg was om te weten wát ze moesten zeggen. Ze wilden vooral begrijpen waarom ze soms hun mond hielden, juist op de momenten dat het ertoe deed.
Daarom besloot ik: als ik anderen wil laten groeien, moet ik zelf blijven groeien. Elk jaar volgde ik cursussen, workshops en trainingen – soms inspirerend, soms confronterend (“O ja, daar zit dus ook nog iets bij mij…”). Ik verdiepte me in coaching, gedrag en drijfveren, en werd zo zelf steeds Allrounder.
Vandaag de dag bied ik ook individuele trajecten aan. De oefeningen zijn persoonlijker en wat je leert, neem je mee naar je werk, je gezin, of dat lastige gesprek met je schoonmoeder.
Humor als serieuze kracht
Wie ooit een training bij mij heeft gevolgd, weet dat lachen erbij hoort. Want leren mag, nee, móét leuk zijn. Als het saai wordt, haak je af – en dat zou zonde zijn. Een cursist zei ooit:
“We gaan op een prettige manier op ons bek.”
Precies. Fouten maken hoort erbij, het is vaak de kortste weg naar groei. Soms zegt iemand tijdens een oefening iets dat niet helemaal gaat zoals gepland – bijvoorbeeld wat hij eigenlijk tegen zijn schoonmoeder wilde zeggen – maar dat soort momenten zijn goud waard. We lachen, leren en doen het de volgende keer beter.
Unieke plekken, bijzondere ervaringen
In al die jaren heb ik trainingen gegeven op de meest onverwachte plekken. Rond een pingpongtafel, in een alpacafarm, een koeienboerderij, een klooster, en zelfs op een OK-afdeling van een ziekenhuis. Die variatie maakt elke training uniek en geeft een extra dimensie aan leren en verbinden.
De kracht van blijvende verbinding
Wat me misschien wel het meest raakt, zijn de langdurige relaties die in al die jaren zijn ontstaan. Zo belde jaren geleden iemand of ik kon helpen bij een workshop – er was een afmelding, ze zaten met hun handen in het haar. Ik sprong bij, dacht “leuk klusje voor één keer”… en geef daar nu al járen trainingen.
Dat soort momenten laten zien dat communicatie niet ophoudt bij een cursus. Het is een relatie, een ontmoeting, een klik die blijft hangen. En soms ook gewoon een telefoontje met: “Suzan, we missen je humor hier, kom je weer even langs?”
25 jaar later en nog lang niet klaar
Terugkijkend voel ik vooral trots en dankbaarheid: trots op de mensen die ik mocht begeleiden, de lachmomenten, en de “aha”- blikken die alles waard maken. Dankbaar voor het vertrouwen, de openheid en de humor die ik elke dag opnieuw mag ervaren.
Allround is in al die jaren niet alleen mijn bedrijf geworden, maar ook een stukje van wie ik ben. En één ding is duidelijk: communicatie is geen kunstje. Het is contact. Met de ander – en met jezelf.
Op naar de volgende 25 jaar, vol groei, humor, en misschien nog een paar prettige valpartijen.
Liefs,
Suzan